Dreiging en duisternis , Leigh Bardugo

Dreiging & Duisternis is het tweede deel in de Grisha-trilogie van bestsellerauteur Leigh Bardugo. Het eerste boek Schim & Schaduw verscheen in juni, en de fans zullen blij zijn dat ze maar zo kort hoeven te wachten op het spannende vervolg, waarin Alina moet kiezen tussen haar land, haar macht en de liefde.

MENINGEN: Vanaf de eerste zin pik je als lezer direct weer in, daar waar ‘Schim en Schaduw’ eindigde. Nog beter zelfs, vanaf die eerste pagina bevind je je meteen weer in Ravka. Het is nog niet zo lang geleden sinds ik het eerste deel uit deze magische serie las en toch voelt het een beetje aan als opnieuw thuis komen.

Ik voelde me dan ook al snel weer op mijn plek in Bardugo’s fantasiewereld en dat gevoel bleef tot de laatste pagina voortduren. Het is echter ook een boek waarbij ik het absoluut wil vermijden om een spoiler in mijn recensie te verwerken. Ik wil immers niet dat ik iemand leesplezier bederf door al te veel te verklappen, maar wil wel graag duidelijk maken hoe veel ik van dit boek genoten heb.

Dankzij de prachtige covers is het al een plezier om simpelweg naar de Grisha-boeken te kijken, het wordt er echter alleen maar nog beter op zodra je die omslag opent en wegduikt in het verhaal. Magische wezens, krachtige voorwerpen, beïnvloedbare elementen, … Ondertussen zijn er al veel boekverfilmingen uitgekomen én ook al wisten niet al die films me te overtuigen, deze reeks lijkt om een verfilming te vragen. De pracht en praal van de Grisha, de adembenemende locaties, het scheepsleven, de magische wezens, het allegaartje van personages, de manifestaties van Alina’s toenemende krachten. Nu ja, een verfilming is eigenlijk overbodig, dankzij Leigh Bardugo’s omschrijvingen zie ik het eigenlijk allemaal zo voor me.

In ‘Dreiging en Duisternis’ valt nog meer op dat Alina’s uitzonderlijke macht haar uniek maakt. Jammer genoeg zorgt het er ook voor dat ze zich eenzaam voelt ook al wordt ze omringd door vele mensen. Het is sowieso al moeilijk om de juiste keuzes te maken, maar het wordt er zeker niet makkelijker op wanneer het niet duidelijk is wat de juiste optie is én je eigenlijk bij niemand terecht kan om je twijfels te uiten.

Het gaat er door de dreigende omstandigheden allemaal wat ernstiger aan toe in dit boek, maar de introductie van nieuwe personages zorgt er meteen ook voor dat er toch nog steeds humor aanwezig is. Iets minder humor welteverstaan, maar verder lijkt alles wel in stijgende lijn toe te nemen. Het boek bevat een iets rustiger lopend onderdeel, maar toch lijkt ‘Dreiging en Duisternis’ in zijn geheel nog meer spanning én actie te bevatten. En dat woordje ‘meer’ gebruik ik niet slechts één keer. ‘Dreiging en Duisternis’ is zeker geen saai tussenstuk in aanloop van de ontknoping. In tegendeel Leigh Bardugo biedt haar lezen actie én spanning, maar ook nieuwe personages, meer ontwikkelingen, meer inzicht, … en een Ravka waar niets onmogelijk lijkt.

Eigenlijk vind ik dit tweede deel zelfs nog beter dan zijn voorganger en dat wil al wat zeggen vermits ik al ontzettend onder de indruk was van het startschot waarmee Leigh Bardugo haar Grisha-serie opende. Ik ben dan ook erg nieuwsgierig naar wat Alina & Co nog te wachten staat.

Ten eerste wil ik even kwijt dat de cover in het echt veeel mooier is dan hier afgebeeld. Het donkergrijze is in het echt meer een soort diepzee-blauw. En de witte kronkels van de 'slang' zijn mooi glimmend.

Alhoewel ik niet zo snel door Dreiging en Duisternis vloog als door het eerste deel Schim en Schaduw greep het verhaal van Alina Starkov me deze keer wel weer aan. In dit deel is ze vooral bezig met de constante dreiging van de Duisterling die haar te pakken wil krijgen om zo nog meer macht te krijgen dan hij al heeft. Alina vlucht met in haar achterhoofd het feit dat zij de enige persoon is die Ravka kan redden van de Duisterling. Ik twijfel nog steeds of ik me nou aangetrokken tot hem voel of dat ik voor hem weg moet rennen. Wat ik als een goed teken beschouw en ik complimenteer Bardugo hier ook voor want in een ander boek heb ik zoiets nog nooit zo heftig meegemaakt. Ik kon me ook weer goed inleven in Alina en ze is en blijft een onwijs sterk personage

Het boek leek naar een keerpunt toe te werken maar het duurde naar mijn gevoel iets te lang totdat het echt spannend werd. Maar als het eindelijk zo spannend wordt liep ik alleen maar in gedachte ‘NEE’ te schreeuwen want er gebeuren heel wat spannende dingen in dit deel.

Ook komen er wat leuke nieuwe personages bij waar ik verder niet te veel over wil zeggen maar een van hen is zeker een nieuwe favoriet van mij.

Kortom Dreiging en Duisternis vind ik zeker een aanrader ondanks dat het grootste deel van het boek iets te langzaam loopt. Alle spannende stukken en de nieuwe personages maken dat gelukkig allemaal weer goed en ik kan niet wachten tot ik deel 3 in handen heb!

‘Dreiging en Duisternis’ is het tweede deel uit Leigh Bardugo’s Grisha-trilogie. Alina is ontsnapt aan de Duisterling en wil een nieuw leven opbouwen met Mal, maar de Duisterling is niet van plan om haar zo makkelijk te laten gaan. En Alina kan haar krachten niet ontkennen. Hij weet hen weer gevangen te nemen en ditmaal zijn ze op zee. Op de boot van kaperkapitein Sturmhond, om precies te zijn. De charmante kapitein speelt een belangrijke rol in de loop van Alina’s nieuwe reis.

Ik zal verder niets over de inhoud van het verhaal zeggen omdat ik bang ben iets te verklappen. Ik heb een paar weken voor ik het boek las per ongeluk een grote spoiler gelezen en dat verpestte het voor mij een beetje. Tijdens het lezen merkte ik wel dat ik Alina Starkov heb gemist. Ze is niet meer dat kleine meisje, maar ze moet ook nog veel leren. Mal heeft in dit boek een grotere rol dan de Duisterling, vond ik persoonlijk. Hij is Alina’s grote liefde, maar in het eerste boek was hij vrij weinig in beeld waardoor je de liefde alleen van haar kant kon voelen. De Duisterling is door en door slecht en toch, elke keer wanneer hij verschijnt, is hij onweerstaanbaar. Over Sturmhond had ik in het begin gemengde gevoelens. Ik dacht: niet nog iemand die op Alina valt, want dat zou een beetje ongeloofwaardig zijn, maar zijn intenties hebben niets met liefde te maken.

Het kostte me weinig moeite om weer in het verhaal te komen, maar sommige termen was ik compleet vergeten dus het duurde wel even voor ik in de Grisha-wereld zat. Het midden van het verhaal vond ik iets minder spannend, maar het knallende eind maakte een hoop goed. Het is wreed en juist daarom kijk ik alleen maar meer uit naar het slotdeel, Val en Verlossing.