Via partner
Tirza , Arnon Grunberg
Artikelnummer: 9789038827254
KLIK HIER OM TE BESTELLEN VIA PARTNER
"”Je moet niet vergeten,” zei hij zacht, “dat ze een beetje bang voor je zijn. Ze zijn voor alles bang, maar het allerbangst zijn ze voor jou. Daarom moet je de jongen die je hebt uitgekozen meenemen naar een plek waar niemand jullie kan zien, een geheime plek moet het zijn. En daar moet je hem zachtjes aanraken. Eerst zal hij schrikken. Maar jij moet niet schrikken. Wat er ook gebeurt, je moet nooit schrikken. Je moet hem gewoon nog een keer aanraken. En dan moet je zeggen: “Ik ben Tirza en ik heb je lief.”"
De vrijheid mag lonken, maar liefst niet de hele dag; wanneer de vrijheid uitsluitend tijdens de zomervakantie lonkt, is het leven al zwaar genoeg.
Jörgen Hofmeester is vader van twee dochters en werkzaam voor een gerenommeerd bedrijf. Dankzij een uitgekiend financieel beleid woont hij op stand: bandeloosheid leidt tot rampen.
Stilstand is voor Hofmeester de voorwaarde voor liefde en geluk. Loom houdt hij van zijn dochters. Dat zijn echtgenote hem ingeruild heeft voor een jeugdliefde op een woonboot en dat een gedeelte van zijn vermogen is verdwenen door malversaties van merkwaardige groeperingen die de wereldeconomie beheersen, het deert hem niet. Zolang hij maar van zijn kinderen mag houden.
Maar op een avond staat zijn echtgenote weer voor de deur. En dan doet een man zijn intrede in het leven van Jörgen Hofmeester, een man die als twee druppels water Mohammed Atta lijkt.
Tirza is een roman over een vader die zijn kind wil beschermen.Een boek over wat het betekent om misselijk te zijn van liefde voor je kind, over de vraag wanneer je met recht kunt zeggen: 'ik heb gedaan wat ik kon.'
MENINGEN: Ik heb het boek net uit en moet me aansluiten bij enkele beoordelingen van hieronder: Ik vond het in zijn geheel teleurstellend. Er zaten enkele intelligente bedenkingen in over het leven en relaties, maar het verhaal en de karakters misten heel wat realisme en diepgang. Een meesterwerk is dit zeker niet en de vergelijking met grote Russische schrijvers uit het Juryrapport van de Gouden uil is helemaal uit de lucht gegrepen. Grunberg probeert een hedendaags verteller te zijn, maar i.p.v. in de kopgroep zit hij voor mij eerder achteraan in het peleton: tussen Koch en Brusselmans maar ver achter Zafon en Hosseini om maar enkelen te noemen.
Het is duidelijk dat Grunberg ‘om den brode’ (elke dag x-aantal pagina’s) schrijft en dat daardoor het verhaal regelmatig van richting of toon verandert, zonder een bepaalde lijn of opbouw. Ook de personnages veranderen (zonder duidelijke reden) van karakter en temperament. Hofmeester wordt in het begin bv. afgeschilderd als een introverte saaie huisvader en naar het einde toe wordt hij opeens een joviale moderne Indiana Jones die menigeen begeestert. Zijn echtgenote is in het begin dan weer een zelfzekere brutale ‘femme fatale’ en naar het einde toe een bezorgde afhankelijke moeder-huismus. Niet erg geloofwaardig, evenals sommige passages in het verhaal: Hofmeester wordt betrapt met zijn broek op de enkels tijdens het feest voor zijn dochter. Een kwartiertje later loopt hij doodleuk terug tussen de gasten alsof er niets gebeurd is. Zo zit het boek vol met ondenkbare situaties en onwezenlijke dialogen.
‘Tirza’ gaat terug het schap in bij de ‘flutboeken’. Ook ‘Huid en haar’ van Grunberg vond ik bijzonder zwak. Snel een kwaliteitsboek uitzoeken om af te kikken...
Tirza van Arnon Grunberg is een roman met als hoofdpersoon Jörgen Hofmeester. Hij is op het eerste gezicht een wat saaie man, wiens trots in zijn kinderen ligt. En dan vooral in zijn jongste dochter Tirza, die hij de 'Zonnekoningin' noemt. Zijn echtgenote is drie jaar geleden weggegaan om een relatie met haar oude jeugdliefde te beginnen. Dan staat ze opeens weer op de stoep, vlak voor het eindexamenfeest van Tirza. Dit feest verloopt voor alle partijen anders dan gedacht, vooral als Jörgen het vriendje van Tirza ontmoet: een jongen die volgens hem precies op Mohammed Atta lijkt. De jongen wordt voor hem de personificatie van het terrorisme in de wereld. Vanaf dan begint Jörgen steeds verder af te glijden, maar hoe ver precies komt de lezer pas als allerlaatste te weten...
Dit was het eerste boek dat ik las van Arnon Grunberg. Ik had er al veel over gehoord, het leek mij een intrigerend verhaal. Vanaf bladzijde een zat ik meteen in het boek. De schrijfstijl was wat mij betreft heel boeiend, hoewel regelmatig ook nogal plat. Normaal gesproken kan ik mij aan plat taalgebruik storen, maar op een of andere manier komt Grunberg er prima mee weg. Misschien omdat andere zinnen juist bijna poëtisch geschreven zijn. De afwisseling maakt het interessant en spreekt tot de verbeelding.
Qua thematiek spelen vaderliefde en xenofobie toch wel de grootste rollen, al zijn dat zeker niet de enige thema's in Tirza. Vooral het eerste thema is mooi uitgewerkt. De band die Jörgen met zijn jongste dochter heeft is alles behalve vanzelfsprekend. Soms lijkt de band zelfs beklemmend, wat naar mate het boek meer vordert steeds meer tot uiting komt. Eigenlijk is Jörgen vooral bang. Bang om toe te geven dat hij zijn baan kwijt is, bang om te sterven, bang om Tirza te verliezen... Angst is dan ook een rode draad door het verhaal heen.
De personages zijn bijzonder en staan allemaal op zich. De lezer ziet het verhaal vanuit Jörgen's perspectief, hij is dan ook het meeste uitgewerkt. Tirza zien we eigenlijk alleen maar zoals hij haar ziet; dat is jammer, maar tegelijkertijd ook boeiend. Vaak voelde ik met Jörgen mee en op sommige momenten kon ik me zelfs met hem identificeren, wat best eng is eenmaal bij het einde aangekomen. Dit getuigt in ieder geval van een goede schrijfstijl en 'echt' neergezette personages.
Tirza heeft bij mij een diepe indruk achtergelaten. Het is een intrigerende roman over liefde en angst in al zijn vormen. De schrijfstijl is afwisselend en daardoor interessant, maar echt interessant zijn de personages, de thema's en de manier waarop deze zijn uitgewerkt. Al vanaf het begin krijgt de lezer een beklemmend gevoel, wat in deel drie alleen maar wordt uitvergroot tot een schokkende climax. Dit is een boek wat ik niet gauw zal vergeten.
Zojuist heb ik "Tirza" van Arnon Grunberg uitgelezen en dichtgeslagen. Wat kan ik erover zeggen? Ik vind het een heel apart verhaal. Een verhaal waarin voor mijn gevoel enerzijds heel veel gebeurt, en anderzijds vrij weinig. Er worden veel herinneringen in beschreven. Ik wist niet goed wat ik van Jõrgen Hofmeester moest denken. Soms vond ik hem aardig, wijs en zorgzaam overkomen, dan weer heel irritant, onaardig en onberekenbaar. Daardoor werden mijn gevoelens nogal heen en weer geslingerd. Sommige stukken vind ik saai en langdradig. Andere stukken vind ik zeer meeslepend, intrigerend en interessant. De aap die op het eind uit de mouw komt, had ik niet zien aankomen. Heftig, shockerend, maar wel passend in dit bizarre, onalledaagse verhaal. Ik vind het redelijk goed. Het is niet één van de beste boeken die ik in mijn leven heb gelezen. Ik beoordeel het met 3 sterren.
Gewicht
0,714 Kg
Uit jaar:
2006-2007
Uitvoering:
Hardcover met omslag
Uitgever(Label):
Nijgh & Van Ditmar
Auteursfoto (Portretfoto):
Bob Bronshoff
Aantal pagina's
430
NUR/NUGI
301 Literaire roman, novelle