Via partner

De Welwillenden roman , J. Littell

Artikelnummer: 9789029566544
Artikel 83 van 460
De Welwillenden roman , J. Littell
€ 14,50
Het artikel is uitverkocht.

UITVERKOCHT, KLIK HIER OM DEZE EVENTUEEL BIJ PARTNER TE VINDEN

'Mensenbroeders, laat me u vertellen hoe het is gegaan.' 
De Welwillenden is het minutieus beschreven verslag van alles wat Max Aue tijdens de oorlog aan het oostfront, in Polen, Hongarije, de Oekraïne, Rusland en in Berlijn heeft meegemaakt. De lezer maakt kennis met schuldigen die ook slachtoffers zijn, slachtoffers die ook schuld dragen en met beulen die geen enkel schuldgevoel kennen.
Tijdens de oorlog klimt Aue op tot in de hoogste rangen van de SS, hij beschrijft enerzijds hoe zijn Einsatzkommando zonder aarzeling hele dorpen uitmoordde, hoe hij later een cruciale rol speelde bij de Endlösung der Judenfrage, en fileert anderzijds haarfijn het gedrag en de drijfveren van de mensen om hem heen. Aue wordt ingedeeld bij de persoonlijke staf van Himmler. Via die weg raakt hij direct betrokken bij de Holocaust.
In De Welwillenden worden de gruwelen beschreven vanuit het perspectief van de dader; dat gegeven, gecombineerd met een duizelingwekkende kennis van details, maakt dit boek tot een zeldzaam literair monument. Als lezer word je meegesleept ondanks jezelf. De Welwillenden raakt je, maakt je razend, intrigeert en laat je nooit meer los.
In de kritieken is het boek veelvuldig vergeleken met Oorlog en vrede van Tolstoj, maar ook met Claude Lanzmanns film Shoah. Uiteindelijk echter is De Welwillenden een uniek boek, dat niet alleen grote literaire prijzen heeft gewonnen, maar dat vooral ook zijn weg naar de lezers heeft gevonden. In Frankrijk zelf, maar ook ver daarbuiten. In Frankrijk zijn van deze roman, in 2006 bekroond met de Prix Goncourt en de Grand Prix du Roman de l'Académie Française, meer dan 1.000.000 exemplaren verkocht

MENINGEN: "De Welwillenden" is mij tegengevallen. Het boek is in het begin nog wel interessant waar het speelt in de Oekraïne en Stalingrad, maar het aantal personen dat bij naam genoemd wordt is veel te hoog , alsmede de conversaties en ontmoetingen met deze lieden. Hierdoor raak je als lezer de draad kwijt. Vooral de ervaringen en gedachten van de hoofdpersoon als privékarakter gaan vervelen en zijn soms onsmakelijk. Een wel zeer sterke preoccupatie met poep! Het boek is ook veel te lang en het laatste deel bepaald onwaarschijnlijk. Kortom: een boek dat naar mijn mening te veel geprezen wordt.

'Tijdens de tweede wereldoorlog klimt Max Aue binnen de SS op tot de hoogste rangen, en daar doet hij wat hij moet doen...' In deze ene zin zit deze volumineuze roman (bijna 1000 blz.) samengevat. De roman is geschreven in de ik-vorm, en die 'ik' (zijnde Max Aue) kijkt terug op zijn leven en naar zichzelf als een afstandelijk - maar niet altijd objectief - waarnemer. Hij beschrijft zonder ingehoudendheid en zonder scrupules zijn aandeel in de oorlog en meer bepaald in de Endlösung, de liquidatie van de Joden. Hij schuwt geen details, hij beschrijft zijn eigen daden en die van zijn medestanders zoals ze zich hebben voorgedaan, zonder ze te willen verdoezelenen soms zelfs met een zeker cynisme. Zo leert de lezer Max Aue gaandeweg kennen: hij is een mens, en hij heeft gevoelens. Hij kan de meest afschuwelijke en onmenselijke daden stellen en daarbij toch tonen dat hij een hart heeft (wie het boek gelezen heeft zal het met mij eens zijn: de passage met het kleine meisje aan de rand van een massagraf is beklijvend en onvergetelijk). Max Aue wéét dat hij fout bezig is, hij beséft dat hij schudig is en hij heeft er ook geen probleem mee om dit toe te geven... Maar zich ervoor excuseren doet hij nooit. Naargelang zijn leven vordert en hij er ogenschijnlijk zal in slagen van te ontkomen aan de naoorlogse wraak van de geallieerden, verandert ook de toon van het boek: die wordt luchtiger en komischer en is bijwijlen zelfs hilarisch. Het einde van het boek is werkelijk hallucinant en parodiërend, maar ik zou ook kunnen zeggen dat het verhaal eindigt op een echte ouderwetse dijenkletser.Het boek is te dik! Het verhaal is absoluut vernieuwend omdat het is geschreven vanuit het standpunt van de 'slechterik' (ik ken geen gelijkaardig werk), maar het is veel te lang uitgesponnen. De auteur geeft blijk van een onvoorstelbare en fenomenale kennis van deze periode, maar hij wil tè nadrukkelijk aan de lezer zeggen: kijk eens wat ik allemaal weet. Ellenlange - zeg maar ronduit vervelende - uitweidingen over het jodenprobleem, over de taal, over de Hongaren, de Bulgaren en de Russen halen alle vaart uit de roman. Wat mij betreft is dit boek, hoe indrukwekkend ook op het vlak van de gedetailleerdheid, sterk overroepen. Het verhaal op zich is zeker boeiend èn indrukwekkend, maar Littell had het over 500 pagina's moeten uitsmeren i.p.v. over 1000. 'De Welwillenden' helemaal uitlezen: het was hard labeur!

Als je WO II niet zelf hebt meegemaakt, is het lastig om de jodenvervolging te begrijpen. Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk dat mannen die voordien een burgerlijk leven leidden met gezin en kinderen, in staat bleken om onschuldige mensen te vermoorden? Hadden ze dan echt geen geweten of waren het allemaal sadisten en anti-semieten?

Bijna twee jaar had ik uitgekeken naar dit boek. De lovende kritieken op de franstalige uitgave, de prestigieuze prijzen...Vol verwachting begon ik. En inderdaad, het begin is duizelingwekkend goed. Maar dan: eindeloze uitweidingen, enorm gedetailleerde beschrijvingen van allerlei dingen. Het valt me eerlijk gezegd niet mee om te lezen. Geen boek dus om achter elkaar te verslinden. Mooi, maar soms ook taai en moeilijk.

Boek over Maximiliaan Aue die vertelt over wat hij tijdens de tweede wereldoorlog heeft meegemaakt, gedaan, ondergaan. Hij was aanwezig in het Oosten tegen Rusland, Hongarije, Polen, Berlijn.
Hij is geschokt door het vermoorden van de joden, maar tegelijk doet hij eraan mee en doet hij ook geen poging om het tegen te houden. Omdat alle jonge mannen aan het front zitten, zijn er geen arbeiders meer om oorlogsmateriaal te maken. Daarvoor zouden de Joden dan weer wel goed genoeg zijn, om zwaar werk te verrichten, maar ze zijn er te zwak voor, krijgen onvoldoende eten, mogen niet ziek worden of geblesseerd geraken want dat betekent meteen het einde.
Dit boek schrijft heel gedetailleerd hoe dat doden gaat, dat maakt dit een erg hard boek, een zwaar boek, een dik boek.

Deze weergaloos goed geschreven roman geeft daarop een antwoord: het beschrijft de bureaucratische machinaties die leidden tot de holocaust.

Dit boek geeft een duidelijk inzicht in de absurde denkwereld van een SS-officier en van de nazi-ideologie. Je begrijpt hoe men zo ver heeft kunnen komen in het vernietigen van andere volken. Het is volkomen pervers, maar wel begrijpelijk. Je voelt geen sympathie voor de hoofdpersoon Max Aue, maar je volgt hem soms ademloos in zijn belevenissen in de tweede wereldoorlog. Het is een aanrader voor iedereen die inzicht wil krijgen in de absurde denkwijze van de nazi-ideologie en de gevolgen hiervan.

dit is een verschrikkelijk en goed boek. Een geweldig anti-oorlogsboek. Tot in detail wordt beschreven hoe het leven verloopt van een jongeman de kiest voor een systeem dat verwerpelijk is. Hij kiest uit volle overtuiging en wil zijn zijn niet verloochenen. Hij komt van een kouwe kermis thuis. Hij maakt verschrikkelijke dingen mee en moet verschrikkelijke handelingen verrichten, want bevel is bevel.
Hij laat wel menselijkheid zien, maar dat is vechten tegen de bierkaai.
Ook laat dit boek zien wat oorlog met mensen kan doen. Zowel met de hoofdpersoon, als met de mensen om hem heen.
Het detail lijkt soms tot op de millimeter, maar zo beleef je wel zijn gevoel intens.

Het boek geeft goed weer hoe de Nazi's te werk gingen bij het vermoorden van miljoenen mensen ( niet alleen joden) Hoewel het een dikke pil is leest het boek ondanks het ongemakkelijke onderwerp van de jodenvervolging en vernietiging hier van 'gemakkelijk' weg. Littel weet de juiste toon te vinden in zijn verhaal. Verplichte kost voor wie geschiedenis geeft op de middelbare school en voor iedereen die het Nazi verhaal van Duitse zijde wil leren kennen. Wel heb ik de rangen van de Duitse SS, SD en wehrmacht even uitgeprint deze staan achterin het boek Of op wikipedia..

Het boek is wat mij betreft een 'must read' voor iedereen die zich afvraagt hoe het kan dat mensen tot wreedheden in staat zijn, en die zich afvraagt hoe dat bij zichzelf zit.
Je zou dit boek eigenlijk alleen al om de proloog moeten lezen. Hierin zet de hoofdpersoon uiteen wat volgens hem verantwoordelijkheid inhoudt. In het verhaal van een SS-officier, die nauw betrokken raakt bij de jodenvervolging, is dat volgens mij ook een van de belangrijkste thema's: wanneer en in hoeverre draag je verantwoordelijkheid. De kracht van het boek is dat het die vraag ook bij de lezer oproept; niet voor niets spreekt de hoofdpersoon de lezer aan als 'mensenbroeder'. De uiteenzettingen zijn soms inderdaad wat lang, maar dragen volgens mij ook bij aan dat thema. Zo wordt uiteengezet dat de vraag over verantwoordelijkheid op ontzettend veel manieren kan worden bezien. En daarnaast biedt het boek voldoende luchtigheid om het leesbaar te houden. Dat is ook wel nodig, omdat tevens de meest verschrikkelijke gruwelijkheden worden beschreven. Ik heb mij door de eerste 100 pagina's heen moeten worstelen. Daarna went het wel, wonderlijk genoeg. Maar daarin loopt je als lezer weer parallel met de hoofdpersoon.

Het is een dikke pil om aan te beginnen en het thema zal misschien niet iedereen aanspreken, maar na de eerste pagina's vervagen deze "bezwaren" al snel. Wat blijft is een bijna onbedwingbare behoefte om dóór te lezen. Het boek neemt je mee op een lange en barre tocht door Sovjet Rusland in oorlogstijd en door het brein van Max Aue die - als officier in het Duitse leger - de gruweldaden van WO II optekent en de vertwijfeling die door deze gruweldaden bij hem groeit. Hoewel er zelfs tijdens WO II ruimte blijkt voor liefde, is het boek beslist niet weggelegd voor de teerhartigen. Beslist een aanrader!

Ik heb werkelijk getwijfeld, of ik dit boek zou aanbevelen. Want laten we wél wezen: het voelt niet lekker een slordige 900 bladzijden te moeten dóórdringen in het verhaal van de genocide tijdens de tweede wereldoorlog. De roman heeft veel stof doen opwaaien, en dat is misschien al een vingerwijzing; want het verhaal raakt diep, slaat bijna wonden in de lezer. Littell slaagt erin de argeloze lezer zélf in de poel van de holocaust te doen stappen. Dat lukt hem door de lezer in het verhaal te duwen via de hoofdpersoon, die als schijnbare toeschouwer de horror meemaakt, en gaandeweg steeds meer wordt weggezogen in de drek van het beschrevene. En die hoofdpersoon, Aue, verwordt van toeschouwer tot opportunist, van opportunist tot dader. De lezer die de verhaallijn volgt, ontkomt er dan ook onwillekeurig niet aan: hij voelt zich bij tijd en wijle bijna medeplichtig aan wat wordt beschreven.
En dat is misschien wel het knapste aan deze roman. Want het verhaal raakt aan het grote thema van verantwoordelijkheid, óók de verantwoordelijkheid van de lezer. Soms maakt dat onpasselijk. En ook minder argeloos! Dus toch maar: ja, lezen dit boek! Mars van Leent.

Knappe vertaling van de Franse literaire sensatie van 2006, bekroond met de Prix Goncourt. Het is het Franstalig debuut van een joodse Amerikaan (New York, 1967; van zijn 3e tot zijn 18e in Frankrijk woonachtig). De hoofdpersoon is nu eens een foute Duitser die zijn verhaal vertelt vanuit zijn eigen perspectief als nazi en gehuwde homoseksueel. Deze dr. Maximilien Aue vertelt op bijna 1000 bladzijden minutieus zijn ervaringen als invloedrijk officier van de Sicherheitsdienst (inlichtingendienst) van de SS in heel Europa. Zo ontstaat een controversieel verhaal, dat enerzijds, tijdens massamoorden en etnische zuiveringen ontaardt in een schurkenepos -activiteiten waarvan hijzelf overigens ook onpasselijk wordt-, en anderzijds ontroert door de prachtige beschrijvingen van landschappen (Kaukasus, Oekraine, Pommeren, Antibes), van de beluisterde muziek en van de gelezen literatuur. De documentaire waarde van dit lijvige werk is groot. De dialogen zijn herhaaldelijk diepgaand filosofisch, maar blijven leesbaar en boeiend. Je leest in dit relaas ook eens over de "andere" kant. Volle bladspiegel, kleine druk. Dr. H. Veldman

Ondanks dat de hoofdpersoon van het boek, de voormalige SS-er Max Aue, een weinig-sympathiek persoon is, is zijn levensverhaal onthutsend en boeiend tegelijk.
De manier waarop de weg naar de SS-top langzaam wordt beschreven, een weg die bijna aan elkaar hangt van toevalligheden en niet zozeer het resultaat is van een bewuste keuze, is bijna menselijk te noemen.
De gruwelijkheden aan het Oostblok zijn niet erg bekend in Nederland, maar dit boek kan dat zeker veranderen.
Het boek is té lang om in één ruk uit te lezen maar dat zegt verder niets over de aantrekkingskracht van het verhaal.
Een boeiend en veelbelovend debuut van Jonathan Littell.

 

 

Gewicht
1,274 Kg

Uit jaar:
2008

Uitvoering:
Hardcover

Omslagontwerp (Vormgeving omslag):
Nico Richter

Vertaald door:
Jeanne Hollerhoek + Janneke van der Meulen

Oorsponkelijke titel
Les Bienveillantes

Aantal pagina's
962 excl. bijlagen

NUR/NUGI
302 Vertaalde literaire roman, novelle

Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands

Handige links

Zoekopdracht binnen de site

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
Winkelwagen

Links

DVDs

Videogames

Games

© 2018 - 2024 Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands | sitemap | rss