Via partner

Vragen die ik kreeg over de Holocaust , Hédi Fried

Artikelnummer: 9789045036496
Artikel 1 van 3
Vragen die ik kreeg over de Holocaust , Hédi Fried
€ 6,00

KLIK HIER OM TE BESTELLEN VIA PARTNER

In "Vragen die ik kreeg over de Holocaust' beantwoordt Auschwitz-overlevende Hédi Fried vragen die ze kreeg over de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Fried reist al ruim dertig jaar langs middelbare scholen en universiteiten om over de Holocaust, antisemitisme en racisme te vertellen. In dit belangrijke boek beantwoordt ze de vragen die haar gesteld werden en die haar het meest bij zijn gebleven. Op openhartige, indringende en levenslustige wijze vertelt Fried over de dag dat haar familie werd gedeporteerd uit haar geboortedorp, over de tijd in het kamp en het leven daarna.

MENINGEN: Psychologe Hédi Fried werd in 1924 geboren in een liefdevol joods gezin uit een klein dorp in Roemenië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in mei 1944, kwam ze terecht in Auschwitz. Ze overleefde de Holocaust en werd samen met haar zus in de zomer van 1945 opgevangen in Zweden, waar ze sindsdien woont. Vanaf de jaren negentig publiceerde ze over het leven in het concentratiekamp en geeft ze lezingen op scholen en universiteiten, want 'wat één keer is gebeurd kan vaker gebeuren' en daarom wil ze de herinnering aan de Shoah levend houden. Dit handzame boekje is met dat doel geschreven. Het is een verzameling van beknopte antwoorden op vragen die jongeren haar na afloop van lezingen stelden en gericht op dezelfde doelgroep. Afwisselend behandelt ze meer algemene vragen (waarom haatte Hitler de joden?) met vragen van meer persoonlijke aard (hoe is het met uw zus afgelopen?). Ook schenkt ze aandacht aan vragen die betrekking hebben op de naoorlogse periode (bent u wel eens lastiggevallen door neonazi's?) en op de actualiteit (herkent u zich in de vluchtelingen van nu?). Voor volwassenen en jongeren vanaf ca. 14 jaar.

Elias van der Plicht

Dit boek van Hédi Fried is een must-read voor iedereen en misschien wel jongeren in het bijzonder. Hédi geeft, naar aanleiding van vragen, een beeld van de verschikkingen van Auschwitz en de vele werkkampen waar ze gevangen zat. Hoe ze als jong meisje zich voelde, hoe beestachtig mensen werden behandeld en hoe het één grijze betonnen hel was. Wat mij erg aanspreekt in dit boek is dat Hédi ook vertelt hoe de periode voor de oorlog was voor haar. Hoe langzaam maar zeker de Joden hun burgerschap ontnomen werd. Hoe kleine beetjes onrecht, grotere beetjes onrecht werden en hoe men, bij elke verslechtering weer dacht “ach, nu houd het wel op”. Dit is, naar mijn mening een zeer belangrijke les; wen nooit aan onrecht! 

Hédi Fried gaat, samen met haar zus, naar Zweden nadat ze bevrijd is uit Bergen-Belsen. Ze vertelt heel mooi over hoe het is om als vluchteling in een vreemd land te komen. De mooie kanten van de Zweden die haar opvingen, maar ook de duistere, haatvolle kanten. Ook hier zijn duidelijk parallellen met het heden te leggen en dat doet ze op een mooie, eerlijke manier. 

Het is een persoonlijk boek, enorm donker en pijnlijk, maar helder en toegankelijk geschreven. Het zit vol met inzichten en lessen, zonder dat het belerend is, helemaal niet zelfs.

“Hitler had deskundige helpers. Die stelden de jeugd centraal en ontwikkelden overtuigende propaganda door middel van film, literatuur en kunst. Joden werden gekarikaturiseerd en op één lijn gesteld met schadelijk ongedierte. De antisemitische propaganda was gericht op alle leeftijden. Die begon al bij de kleuters en ging daarna door in schoolboeken en uiteindelijk ook in lectuur voor volwassenen en in films” Dit is een quote uit het antwoord van Hédi Fried op de vraag: hoe was het mogelijk dat een heel volk Hitler steunde?
De schrijfster van dit boek heeft de Holocaust overleefd en op latere leeftijd vele lezingen op middelbare scholen en universiteiten gegeven. Deels als verwerkingsproces maar vooral in de strijd die zij voert voor democratische waarden en de bestrijding van racisme.
Tijdens die lezingen werden haar allerlei vragen gesteld en die heeft ze in dit boek verwerkt met haar antwoorden erbij en dat maakt het zo bijzonder. Het is op een persoonlijke maar vooral duidelijke manier geschreven, het zijn haar antwoorden, haar belevingen, haar herinneringen.
Het is voor de jeugd zeer goed leesbaar en ik denk dat het heel geschikt is om in de lessen geschiedenis en maatschappijleer te gebruiken maar ook voor de individuele lezer die graag nog wat meer over die tijd wil leren en lezen is het een mooi en waardevol boek.

Een prachtig boek met open vragen en eerlijke antwoorden direct uit het hart over het leven in Auschwitz, geschreven door een 93 jarige, een van de laatste ooggetuigen van die verschrikkelijke tijd …..”het was een leven in het voorportaal van de hel. Tijd bestond niet, je wist niet of je er al een etmaal was of een jaar of je hele leven”…..
Hédi Fried heeft een boek geschreven voor zij die wél willen weten wat er destijds is gebeurd, zodat er geen herhaling zal plaatsvinden.
Het boek gaat ook verder dan de holocaust, , welke les moeten we eruit trekken, hoe kunnen we zorgen voor de toekomst en vooral hoe moeten we nieuwe generaties leren wat er vroeger gebeurd is voor als de laatste ooggetuigen er niet meer zijn. Een hartkreet van Fried aan iedereen!

Ik lees niet vaak non-fictie, maar voor dit boekje maakte ik graag een uitzondering. Korte, heldere, persoonlijke en toch beslist niet melodramatische antwoorden op vragen van jongeren over de holocaust. De schrijfster geeft in Zweden vaak lezingen over haar ervaringen tijdens de tweede Wereldoorlog, waarbij ze de laatste jaren in diverse concentratie- en werkkampen heeft gezeten. De beschrijving daarvan is eerlijk, schrijnend en komt zeker hard binnen.

Maar minstens zo interessant zijn haar bespiegelingen over het waarom, en over de kans dat iets vergelijkbaars weer gebeurt. Zeer leerzame stof ook voor Stef Blok en alle mensen die zijn standpunten delen. Want ook Hédi Fried stelt dat mensen van nature in wij en zij denken en egoïstisch van aard zijn, maar ook dat juist dit de oorzaak is van alle oorlogen en ellende. Je bewust zijn van je eigen vooroordelen en open staan voor het onbekende is voor een democratische samenleving van groot belang.

Tot slot nog een van de mooiste citaten in dit boek: “De zin van het leven is het leven zelf.” Van een overlevende van de holocaust, die inmiddels al 94 is, een prachtige uitspraak.

Zeer belangrijk boek voor de geschiedenis en de toekomst. 
Deze vreselijke periode mag niet vergeten worden.
Hedi Fried overleefde Auschwitz. Zij is de aangewezen persoon om dit op middelbare scholen en universiteiten te vertellen en dat doet ze dus ook al ruim dertig jaar.
In dit boek geeft ze antwoorden op vragen over de tijd in het kamp en het leven daarna. 
Met dit boek wil ze voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt.
Ik heb dit boek in een avond uitgelezen. Iedereen moet dit weten, hierover lezen en nadenken.

Hédi Fried (94) is schrijver en psycholoog en zij overleefde Auschwitz. Na de oorlog verhuisde ze naar Zweden, waar ze 30 jaar langs middelbare scholen ging om haar verhaal te vertellen. Ze kreeg dan veel vragen van de jongeren en een groot aantal van die vragen zijn in dit boek samengevat. Vragen stellen is heel belangrijk, zo zegt ze, want "alleen door de juiste vragen te blijven stellen, kunnen we voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt" Ikzelf vond het boek eerlijk, vaak ontroerend en openhartig. Deze vorm is met name geschikt voor jongeren, die wellicht niet de tijd en aandacht hebben om een heel boek achter elkaar te lezen. Ze kunnen dan telkens een aantal vragen en antwoorden lezen. In die zin is het een goed boek. Zeker als tegenhanger van de grote belangstelling voor Mein Kampf op dit moment. Ikzelf geef meer de voorkeur aan één lang verhaal en ben eigenlijk erg benieuwd naar haar levensverhaal. Dit boek ("Scherven van een leven") lijkt echter niet in het Nederlands vertaald of verkrijgbaar te zijn. Een idee voor de uitgever?

Hédi Fried actualiseert in haar boek het verleden, zodat het betekenis krijgt voor de toekomst!

Er zijn al heel veel boeken over de jodenvervolging - de holocaust - geschreven. En er verschijnen nog regelmatig nieuwe titels. Sommige boeken zijn heel bekend, wereldberoemd zelfs en andere vallen minder op. Sommige beleven druk na druk, andere belanden bij De Slegte. En steeds klinkt de vraag; wat voegt dit nieuwe boek toe? Is het niet genoeg? We weten toch allemaal wat er gebeurd is met de joden in de Tweede Wereldoorlog. 
En dan verschijnt er een ander boek: Vragen die ik kreeg over de holocaust door Hédi Fried. Anders, omdat de schrijfster als holocaustoverlevende antwoord geeft op vragen die haar gesteld worden in haar contact met millenniums, jonge mensen geboren in de 21e eeuw ver na de verschrikkingen van WOII. De vragen lijken niet geslecteerd, om dit beladen woord maar te gebruiken. En Hédi Fried beantwoordt ze ook vanuit vanuit haar eigen ervaring op een feitelijke manier. Niet dat de emotie ontbreekt, maar kennelijk heeft ze op grond van haar ervaring met jonge mensen geleerd dat feiten het beste ‘werken’. 
Het boek verdient een plaats in elke schoolbibliotheek. Elke geschiedenisdocent moet het gelezen hebben. En hoe mooi zou het zijn al er in de geschiedenislokalen voor elke leerling een exemplaar voorhanden is, zodat een klas er gezamenlijk - hardop - uit kan lezen. Na het lezen zou er dan een gedachtewisseling kunnen ontstaan waarbij links gelegd kunnen worden naar het heden.

Hédi Fried beantwoordt in dit boek een aantal van de vragen die ze de afgelopen 30 jaar tijdens haar lezingen op scholen kreeg over hoe ze als Joodse in Auschwitz en Bergen Belsen terechtkwam, het overleven in de kampen en de tijd daarna. Hédi Fried beantwoordt de vragen op een eerlijke en indrukwekkende manier . Ze geeft de mensen die aanwezig zijn bij haar lezingen de kans om elke vraag die ze hebben te stellen . Ze riep bij mij het beeld op van een hele sterke vrouw die het als een missie ziet om kinderen/ jongeren door haar verhaal te vertellen in wil laten zien hoe belangrijk het is dat de verhalen uit de oorlog levend moeten worden gehouden zodat het niet nog een keer gaat gebeuren.

Vragen die ik kreeg over de Holocaust van Hédi Fried is een boek vol vragen die wij (volwassenen) zelf waarschijnlijk hadden willen, maar nooit hadden durven stellen. 
Hédi Fried is een Joodse vrouw, die in de oorlog oa in Auschwitz heeft vastgezeten. Sinds de jaren ’80 geeft zij hierover lezingen, oa op scholen. Hier kreeg zij vragen van kinderen, die zonder gène, vragen wat er in hun hoofd opkomt.
Het resultaat is dit boek, aangrijpend, openhartig en eerlijk geschreven en met een prettige schrijfstijl. Ondanks het zware onderwerp leest het boek luchtig en wordt het nergens zwaarmoedig. Het geeft een duidelijk beeld van de aankomst in de kampen, het leven en het overleven in de kampen en hoe het iemand lukt na zoveel verschrikkingen zijn leven weer op te pakken.

Hédi Fried (1924) is schrijver en psycholoog. Ze werd geboren in Sighet, Roemenië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd dit Hongaars grondgebied. De Hongaarse overheid leverde de Joodse bevolking uit aan Duitsland. Hédi Fried werd na een kort verblijf in een getto op transport gesteld naar Auschwitz In mei 1944 kwam ze daar aan,samen met haar ouders en zusje. Haar ouders werden meteen vergast, de zusjes kwamen in het kamp terecht. Zij overleefden zowel Auschwitz als Bergen-Belsen en na de bevrijding zijn ze naar Zweden overgebracht. Beide zussen hebben daar een gezin gesticht en wonen er nog steeds. 

Hédi Fried is haar verhaal gaan vertellen op scholen en heeft enkele boeken geschreven. Zij zet zich in voor de bestrijding van racisme en antisemitisme. In de dertig jaar dat zij op middelbare scholen en universiteiten over de Holocaust heeft verteld, zijn haar vele vragen gesteld. In dit boek geeft zij antwoord op die vragen. Vragen die ik kreeg over de Holocaust stond op de shortlist van de August Prijs 2017, in de categorie Beste Zweedse non-fictieboek van het jaar.

In antwoord op de gestelde vragen geeft Hédi Fried een verslag van haar eigen verhaal en betrekt daar de meer algemene geschiedenis bij. Ze geeft een openhartig inkijkje in het dagelijkse leven in het kamp, maar gaat ook in op vragen over verwerking, vergeving, geloof en dergelijke. Ook grotere thema’s omtrent de Holocaust komen aan bod, zoals het waarom, hoe te voorkomen en welke rol scholen daarin kunnen spelen. 

Door de korte hoofdstukken met wisselende vragen is het, ondanks het zware onderwerp, toch een luchtig boek gebleven. Dat is ook te danken aan de optimistische aard van Hédi Fried die uit de antwoorden blijkt. De vraag-en-antwoord-vorm maakt dat dit boek anders leest dan een chronologische vertelling en het maakt ook de vertaalslag naar het heden en de toekomst. Er zijn natuurlijk al vele boeken verschenen over de Holocaust en toch is het belangrijk dit verhaal te blijven vertellen.

Hédi Fried, °Sighet (Roemenië) in 1924 is schrijver en psycholoog.
Zij overleefde Auschwitz en reist al dertig jaar langs scholen en universiteiten om over haar ervaringen van de Holocaust, over antisemitisme en over racisme te vertellen.
In het boek beantwoordt ze 46 vragen die ze van leerlingen en studenten over deze onderwerpen kreeg.

De vragen konden ook door u en ik gesteld zijn. Daarom schreef ze ook dit boek, om duiding te geven en vragen, twijfels te beantwoorden en weg te nemen.

Hédi Fried beschrijft in haar voorwoord hoe zij de oorlog ervoer en hoe zij, haar 
familie en landgenoten in 1944 door de Duitsers werden afgevoerd naar Auschwitz waar haar ouders bij aankomst onmiddellijk werden vergast en zij en haar zus de “selectie” overleefden. 
Later werden ze naar drie werkkampen gestuurd, die ze ook overleefden. 

De lezingen zijn haar manier om de gebeurtenissen te verwerken en te plaatsen, maar vooral ook om de jeugd te doen inzien en diets te maken in wat er werkelijk is gebeurd.
Het grootste trauma dat haar blijft achtervolgen is de dood (vergassing) van haar ouders.

Na de bevrijding heeft zij een nieuw leven opgebouwd in Zweden, waar ze de bevolking ervan probeert te overtuigen of te doen inzien dat wat in 1939-1945 gebeurde, zich morgen opnieuw kan voordoen. Eén oproerkraaier, één manipulator, één mooiprater...en de geschiedenis herhaalt zich.
Ze blijft zich inzetten voor de democratische waarden en de bestrijding van racisme. (© achterflap)

Het is een erg interessant, pakkend en leerrijk boek. De schrijfstijl is vlot en integer. Ondanks het onderwerp blijft Hédi Fried sereen en laat ze haat en afkeer niet de boventoon halen.
Het boek blijft nazinderen bij de gruwel en de ontberingen die deze slachtoffers ondergingen. 
De auteur verbloemt niets en is steeds openhartig. “Luchtig” geeft ze een inkijk in de gebruiken, gewoontes, beslommeringen van het kampleven en de overlevingsdrang van allen.

Dat het boek ook actueel is, bewijst zij door haar een verwijzing naar de huidige vluchtelingenproblematiek. Geen enkel individu vlucht toch zonder reden weg uit zijn geboorteland? Hebben we dan toch niets geleerd uit het verleden?

Ondanks alles blijft/bleef zij geloven in het goede van de mensen en benadrukt dat haar geschiedenis het verhaal is van velen en dit mag nooit vergeten worden en moet generatie na generatie worden overgeleverd.

Het boek zet zeker aan tot nadenken over waarden, normen en democratie.

Dit boek moet gelezen en uitgedragen worden!

Hédi Fried geeft in dit boek een overzicht van de meest gestelde vragen die zij krijgt na het geven van een lezing. Op nuchtere toon vertelt zij haar verhaal over de Holocaust. Nuchter, maar zeer persoonlijk en confronterend. 
Ook heel mooi is de parallel die zij trekt naar de hedendaagse vluchtelingenstromen. Hoeveel verschillen de vluchtelingen van vandaag eigenlijk van die van 70-75 jaar geleden?
Een aanrader voor iedereen die het verhaal over de Holocaust uit de eerste hand wil horen/lezen.

Hédi Fried. Vragen die ik kreeg over de Holocaust. 

Een opmerkelijk boek geschreven door een vrouw van 94 die al dertig jaar op scholen vertelt over de verschrikkingen van de Holocaust. 
Leo Vroman schreef: ‘Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen, en vertel ze honderd malen. Honderd malen zal ik wenen.’ 
Dat is was wat Hédi Fried doet. Op bijna vijftig veelgestelde vragen geeft ze antwoord. 
Het gaat over haar geboortedorp in Roemenië, over de vernietigingskampen en over haar leven in Zweden na de oorlog. Ze geeft directe antwoorden, rauw en zonder literaire opsmuk. Vanaf haar sollicitatie bij de posterijen in Roemenië waar ze als Jodin werd afgewezen, via het afscheid van haar ouders in Auschwitz, dat er niet was, via de steun die ze had van haar zusje, naar de bevrijding zonder gejuich. 
En daarna het leven in Zweden, de omgang met haat en angst en de eenmalige terugkeer naar haar geboortedorp, waar ze alles herbeleefde en zich realiseerde dat je ‘de confrontatie moet aangaan met datgene waarvoor je bang bent. Alleen op die manier kun je je demonen verdrijven.’ 
Het boek toont aan dat de naweeën van de Holocaust een leven lang duren. Een aanrader voor leerlingen en studenten die zich met de tweede wereldoorlog gaan bezighouden.

Gewicht
0,183 Kg

Uit jaar:
2018

Uitvoering:
Paperback

Omslagontwerp (Vormgeving omslag):
Herman Houbrechts

Typografie (Boekverzorging):
binnenwerk:Elgraphic bv, Vlaardingen

Vertaald door:
Geri de Boer

Oorsponkelijke titel
Frågor jag fått om Förintelsen

Aantal pagina's
141 excl. Dankwoord

Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands

Handige links

Zoekopdracht binnen de site

Winkelwagen

Geen artikelen in winkelwagen.
Winkelwagen

Links

DVDs

Videogames

Games

© 2018 - 2024 Zoek2ehands.nl - Zoek 2ehands | sitemap | rss