De tevreden baby hoe je baby 's nachts doorslaapt , Julie Benschop

Rugzijde / onderkant heeft een kleine scheur van +/- 0,5 cm. Ongeveer 20 pagina's zijn teksten onderstreept en uitroeptekens enz. geschreven met roze stift.

Een waardevol boek met praktische adviezen om onrust, overmatig huilen en te weinig slapen bij baby's te voorkomen. Gina Ford, een zeer ervaren kraamverzorgster, geeft in dit boek geruststellende en praktische adviezen die écht werken voor (pasgeboren) baby's. Mede geholpen door talloze tips en ervaringen van moeders, ontwikkelde zij een plan dat tegemoet komt aan de behoeften van iedere baby.;;;Simpel uitvoerbaar, met verbluffende resultaten. Kortom: onmisbaar voor jonge ouders met angst voor slapeloze nachten, huilpartijen en voeden-naar-behoefte. Als kersverse ouder kun je nogal eens opzien tegen die eerste periode met je pasgeboren baby. Spookverhalen over slapeloze nachten, huilpartijen en voeden-naar-behoefte hebben je onzeker gemaakt over wat je in de toekomst te wachten staat. In dat geval is De tevreden baby voor jou bedoeld. Gina Ford, een zeer ervaren kraamverpleegster, geeft in dit boek geruststellende en praktische adviezen die écht werken. Zij werd daarbij geholpen door talloze tips en ervaringsgegevens van moeders en lezeressen. Haar geheim is verbazingwekkend eenvoudig. Zij heeft een plan ontwikkeld dat je heel eenvoudig kunt uitvoeren en dat tegemoetkomt aan de behoeften van iedere, individuele baby. Wanneer je haar routines opvolgt, gaat de rest vanzelf. En als resultaat daarvan zal je baby: - vrijwel direct de hele nacht doorslapen - met de juiste regelmaat worden gevoed - minder snel last hebben van krampjes. En jij zult - beter slapen en - het gevoel hebben dat je het allemaal goed aankunt.

MENINGEN: Ik kan me niet vinden in de reacties hier onder. Een jonge baby heeft nu eenmaal de tijd nodig om te wennen aan een dag en nacht ritme. Ook al is dit slopend voor de ouders.
Er staan zeker een paar nuttige tips in. Maar ik vind haar technieken nie kind onvriendelijk.
Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om mijn kind maar "op de koude vloer te leggen" zodat ze wakker wordt om te voeden. Je mag haar s'avonds niet meer aankijken, aandacht geven, mee praten.
Ze beweert ook voortdurend gelijk te hebben tegenover de wetenschap. "Ik vindt het." Na mijn jarenlange ervaring. Zij geeft geen onderbouwing.
Wij hebben het boek weggegooid.

Na een tijd dit boek toegepast te hebben, moet ik toch beoordelen dat het ons alleen maar 'schade' heeft opgeleverd, dan dat we profijt van hebben gehad. Als beginnende mama met veel onzekerheden, dacht ik dat dit me wat sturing ging geven. Maar een kind is geen robot! De toon van de schrijfster stond me ook niet aan. Zo van. 'al mijn baby's hebben altijd succes'. Niet dus. Het boek Regelmaat en inbakeren van Ria Blom was echt een verademing. Een echte must-have. Allereerst vertrouw op je eigen gevoel, geef je aan je kind over en pak dan Ria's boek voor verhelderende inzichten!

Zelf ben ik iemand die behoefte heeft aan duidelijkheid. Ik houd van ritme en structuur. Na de geboorte van mijn dochter ben ik enkele weken aan het zoeken geweest naar een dagindeling. Over het algemeen is de mening dat alles op verzoek moet. Ik werd hier onzeker van; heeft ze nu honger, slaap of zit haar een boertje dwars? Mijn dochtertje dronk nl. altijd, honger of geen honger. En in slaap vallen vond ze, wanneer ze te moe was, heel moeilijk.
Een vriendin van mij had dit boek 'over' want het paste niet bij haar. Voor mij bleek het de oplossing te zijn. In duidelijke schema's wordt uiteen gezet hoe de dag van je kleintje eruit KAN zien. Gina Ford praat weliswaar in gebiedende wijs maar haar schema's gaven mij een duidelijke leidraad. Door haar schema's kon ik er op vertrouwen dat mijn kleintje moe was en geen honger had, etc. Ik ben haar dus ook voedingen en slaap gaan aanbieden op vaste tijden. Hierdoor heb ik geen 'doorslaper' gekregen maar wel een hele tevreden baby. Ze kreeg hierdoor nooit zoveel trek dat ze helemaal overstuur ging en ze ging ook nooit meer oververmoeid haar bedje in. Een bijkomend voordeel: het schema is ook duidelijk uit te leggen bij het kinderdagverblijf. Ook van hen krijg ik terug dat ik een heel tevreden en duidelijk meisje heb.
Het enige wat ik niet heb gevolgd is haar introductieschema voor vast voedsel. In mijn beleving zou je het boek ook als dusdanig moeten beschouwen: eruit halen waarvan jij denkt dat het bij je past. In mijn geval waren dat haar schema's gedurende de eerste 6 maanden.
Inmiddels is ze 9 maanden, slaapt goed door en eet alles. Ook een tevreden moeder dus.

Ik vond het een erg baby-onvriendelijk boek. Voor (sommige) ouders zal de uitkomst prettig zijn, een baby die slaapt in de nacht. Maar ik vind dat dit geen recht doet aan een baby. Een baby in een ritme proppen, hoe ons dat uitkomt (dus heel de nacht doorslapen en overdag veel wakker) voorziet niet in de behoefte van een baby. Laat ze toch rustig wennen aan de wereld met een eigen ritme. Ze moeten nog zoveel de rest van hun leven. Maarja, ik ben dan ook meer een moeder die wel graag voed op verzoek en kijkt naar de behoeften van haar kind en daar op inspeelt. Het boek had betere de tevreden ouder kunnen heten want de baby zal dat niet zijn.

Gina Ford lapt alle wetenschappelijke bewijzen aan haar laars. We weten tegenwoordig dat het laten huilen van een baby schade aan zijn/haar hersenen kan opleveren. Dat is bewezen middels hersenscans waarop neurlogische schade zichtbaar was bij baby's die aan hun lot werden overgeleverd in hun bedje terwijl ze riepen (huilden) om papa of mama.
Gina vind het belangrijker dat papa en mama aan zichzelf toe komen dan dat zij doen wat ze móeten doen; zorgen voor hun baby. Een huilende baby roept om papa of mama, omdat hij honger heeft, of pijn of gewooon omdat hij bang is! De wereld is voor een baby nog vreemd en beangstigend. Door niet te reageren zeg je eigenlijk tegen je kind: "jij doet er niet toe, mama heeft geen tijd voor je". Dat is niet erg lekker voor het zelfvertrouwen van je kind. Het volgen het programma van Ford heeft dus wel effect. Je kind zal na een poosje niet meer huilen 's nachts. Hij heeft het opgegeven, je luisterde toch niet! Je kind heeft een ding geleerd; ik kan roepen bij nood maar mijn ouders reageren toch niet!
Dat is ook direct het probleem. Veel ouders die positief zijn over Ford zien resultaat en denken dat het dus goed is. Ze denken niet door wáárom het effect heeft.
Verder raadt Ford het voeden op verzoek af. Dat is geheel tegen het advies van de WHO (wereld gezondheids organisatie). Het inspelen op de behoefte van je kind kost ook helemaal niet veel meer tijd zoals Ford claimt. Sterker nog, ik heb zelf de ervaring dat alles makkelijker is wanneer je kijkt naar je kind en reageert op zijn behoefte. Geen gedoem met tabellen en schema's, gewoon puur natuur; dan kun je niets verkeerd doen!
Ook het wiegje of co-sleeper vindt Ford onzin, terwijl dit in het kader van de preftentie wiegendood toch wel aan te raden is. Rooming-in wordt zeker 6 maanden aangeraden. Je kind zal door bij je te slapen ook zelf beter slapen! Hij voelt zich veilig en geborgen bij de gene die hij al 9 maanden kent!
Ford heeft nog meer discutabele meningen, teveel om hier op te noemen. Ze stelt het "belang" of de vrije tijd van pap en mam boven de behoeften van een baby. Iedereen die vindt dat ze daarin gelijk heeft en vindt dat je niet moet "toegeven" aan de behoeften van een kind, had beter een goudvis kunnen nemen. Kinderen kosten tijd en energie. Het ouderschap is niet altijd leuk, net als de rest van het leven. Accepteerd dat je gebroken nachten hebt en ga er mee om. Je hebt toch zelf voor je kindje gekozen? Zorg er dan ook voor! Ze zijn het waard en je krijgt er zo enorm veel voor terug!
Er zijn écht betere boeken geschreven zoals het boek van Stephanie Lampe of van Lietje van Blaaderen. Ook Frank van Marwijk schreef een goed boek, over baby's en hun lichaamstaal, kan ook een echte eye-opener zijn!

'Dit mens is gestoord!' dacht ik toen ik dit boek was begonnen te lezen. Ja, Ford heeft soms handige ideeën, zoals 'als je wilt dat je kind 's nachts doorslaapt, dan moet je ervoor zorgen dat het alle nodige voeding overdag heeft gekregen'. En ja, als je onder de hormonen zit en het allemaal even niet meer weet, dan is het heel fijn om een kant en klaar schema te krijgen om je weer op weg te helpen met je baby.
Maar! Dit boek met al zijn schema's van minuut tot minuut is totaal rigide ('Ontbijt uiterlijk 8.15 met een graanproduct'. Pardon? Mag ik dat even zelf bepalen?? Er is overigens nooit tijd ingeroosterd voor bezoek, knuffelen met je kind, een lekkere lange wandeling, of ik noem maar iets lulligs: douchen). Liefde komt er in de ogen van Ford blijkbaar niet aan te pas. Nee, je baby moet en zal in haar fantastische schema gedwongen worden. Gaat het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Uren laten huilen, geen probleem! Een slapende baby moet je vooral wakker maken voor een voeding, want gut, hij zal toch eens een half uur later zijn voeding krijgen, dat zou werkelijk een drama zijn. En ook heel belangrijk, onder het kopje 'Knuffelen', ik citeer: "Een baby heeft energie nodig om te groeien, dus het is van groot belang dat u zijn kleine lichaampje niet teveel vastpakt en hem uitput". Laat dat kind maar in zijn eentje lekker groeien.
En laten we vooral niet vergeten: dit is DE ENIGE MANIER hoor, om je kind te laten doorslapen en tevreden te krijgen. Andere opties zijn er niet. Iedereen is gek, maar Gina Ford weet gelukkig alles. Ze zouden bij dit boek een dwangbuis mee moeten leveren.
Ik begrijp dat veel ouders het zwaar hebben, en dat het zoeken naar de handleiding van je kind moeilijk is. Dat vond ik zelf ook. Maar ik snap echt niet dat ouders ervoor kiezen om dit liefdeloze boek te volgen. Alsof je kind geen eigen karakter heeft waar je je aan aanpast. Alsof je kind eens een keertje niet zoveel slaap kan hebben om 10.45 (en geen 5 minuten later, want anders!). Alsof het niet mogelijk is dat het schema van Ford voor jouw kind niet het allerbeste is. Waar is de flexibiliteit gebleven, mensen? Een baby is geen robot.
Ik wil dat mijn kind opgroeit in de wetenschap dat we altijd van haar houden, of ze nu wel of niet doet wat in ons straatje past. Ze mag van ons huilen, maar dan houden we haar vast zodat ze weet dat ze veilig is. En o ja, sinds ze 3 maanden oud is, slaapt ze de hele nacht door, van 8 tot 8. Niet altijd hoor, want het is nu eenmaal een baby. Een heel blije en tevreden baby. Zónder het dictatoriale regime van Gina Ford.
Prima om dit boek te lezen en er wat nuttige dingen uit te filteren. Want echt, zoals ik al zei, die staan er heus in. Maar gebruik dit boek vooral om eens flink te lachen om al die achterlijkheid en die idiote manier van praten.
Wie echter graag zijn kind liefdevol wil opvoeden en daar ondersteuning bij wil, zoek eens op Aletha Solter. Het boek 'Baby's weten wat ze willen' is pas écht baanbrekend.