Ontploeteren Zie het, snap het, doe het , J.P. van Doorn

Je eigen ding doen is precies dat doen wat je heel leuk vindt en wat je gemakkelijk afgaat. Je ding vinden (en de zoektocht op zich is al leuk werk), is misschien wel het belangrijkste in je leven. Want dan kun je stoppen met dingen doen die je niet leuk vindt en die je moeilijk afgaan. Dan kun je eindelijk beginnen aan je eigen ding en ophouden met de dingen van anderen te doen.
Ik geloof heel sterk dat wijzelf en de wereld erop vooruitgaan als we ons eigen ding doen. We zouden minder concurreren, minder vergelijken en minder beoordelen. Drie zaken die het leven op aarde aardig lastig maken. Je eigen ding staat los van concurrentie, is onvergelijkbaar en alleen jijzelf kunt het beoordelen. Je eigen ding is altijd goed en nooit fout. Altijd goed omdat het ontspringt uit je diepere en authentieke identiteit. Het is een versmelting met jezelf, met wie je bent en waar je voor staat. Je eigen ding gaat over hart, ziel en zaligheid. Over de verbinding daartussen en van daaruit de verbinding met anderen. Zonder hiërarchie, zonder macht, zonder hebzucht.
Het doen van je eigen ding draait om vertrouwen: vertrouwen in jezelf, in anderen, in de wereld. Het vertrouwen dat je ervan kunt leven, het in je bestaan voorziet. Het ervaren en voelen van dit vertrouwen is al prachtig. En dat het werkt is evenwel nog mooier. Jij doet het zelf!

MENINGEN: Van Doorn bezweek op een gegeven moment onder taken en verantwoordelijkheden. Paniek sloeg toe en hij ging in therapie om zijn angsten te bestrijden. Dit lijkt goeddeels gelukt en nu beschrijft hij de weg naar meer zelfvertrouwen, spontaniteit, creativiteit, betere communicatie en andere zaken die het leven beter maken. Hij noemt deze weg: ontploeteren. Hij beschrijft hoe mensen volharden in het ploeteren, geeft twintig diagnostische kenmerken (bijvoorbeeld ploetersignaal 5: 'niets afmaken'). Vervolgens schetst hij de ontwikkelingspsychologische achtergronden. De advieslijn van dit zelfhulpboek is: hebt u het ook? Stop het! Wat wilt u werkelijk met uw leven? Ga dat doen! Van Doorn doet geen poging zijn constructie te valideren en aan te sluiten bij de relevante literatuur. Vlot geschreven.

Drs. J.P. Bringman

Ik zit nu een maand overspannen thuis en voelde me behoorlijk machteloos over de gehele situatie. Ik had niet het idee dat het hielp om maar stil te zitten en rustig af te wachten op progressie in gesprekken met de bedrijfsmaatschappelijk werker, maar kon mezelf ook even niet meer bij elkaar grijpen om helder te krijgen wat ik zelf kon doen aanpakken of lezen. Ik kreeg dit boek van iemand en las het in twee dagen zo uit. Het heeft me weer een positieve blik gegeven. Je weet het allemaal ergens wel, maar soms heb je nodig dat iemand je even op heldere wijze wijst op de signalen en de achterliggende gedachte, maar vooral ook aan wat je zelf kunt doen. En dat het allemaal niet direct in één klap is opgelost maar dat het proces tijd vergt is juist goed en boezemt vertrouwen in je zelfhelend vermogen in. Dat geeft je het gevoel dat er stappen te maken zijn en resultaten merkbaar zullen worden. En vooral dat je zelf progressie in de hand hebt. Iets wat voor een overspannen control freak helpt om de (schijn)controle juist te leren loslaten... :)

Daar ik plotseling "burnoutachtige" verschijnselen ging vertonen (als een "zombie" op mijn werk, huilen ...etc) viel -nadat ik mij ziekgemeld had en ik "tijd had om de krant te lezen"- , mijn oog op de advertentie "ontploeteren.nl" in de Next. Ik ben deze site gaan bezoeken, ik was immers behoorlijk aan het ploeteren- en heb het boekje besteld daar de titel en het verhaal mij aansprak. Ik heb het bijna "doorgespit". Ik ben mijzelf, mijn persoonlijke , werk-, en priveomgeving anders gaan beoordelen en zien. Na het lezen van dit boekje heb ik constructief e.e.a op paper kunnen zetten waardoor de communicatie op eerder genoemde terreinen open en eerlijk is geworden. IK (zelf) ben debet aan "het geploeter" waarvoor ik eerder anderen "de schuld gaf...". Het is een harde confrontatie met jezelf maar onontbeerlijk om gezond te kunnen (blijven) fuctioneren. Ik heb het boekje inmiddels aan mijn "ploeterende" echtgenoot en dochter gegeven...Op mijn werk heb ik een inmiddels een discussiestuk gepresenteerd omtrent de directe werkuitvoering.... Ik geef dit boekje als cadeau aan vrienden en bekenden die ook aangeven te "ploeteren"...En wie doet dat tegenwoordig niet ? Ik dank de schrijver voor dit enorm verhelderend verhaal en inzicht in het menselijk functioneren en "ploeteren"...Ik zal de titel van dit boekje aan mijn huisarts geven, wie weet kan zij anderen ermee helpen (of zichzelf)....

Dit boek heeft voor mij twee kanten. De ene kant is er een van vlot, laagdrempelig en origineel. Dat geldt name voor het eerste hoofdstuk over het herkennen van ploetergedrag. Pluspunt ten opzichte van andere zelfhulpboeken is dat het lezen van dit boek geen kwestie van ploeteren is. Minder sterk vind ik de andere kant van het boek. Ik doel daarbij op twee aspecten: structuur en diepgang. De opsomming van ploetersignalen in het eerste hoofdstuk maakt een limitatieve indruk, echter daar waar in de vervolghoofdstukken wordt verwezen naar deze opsomming vindt vaak een behandeling plaats van een andere opsomming van ploetersignalen. Veel van de onderkende ploetersignalen vertonen dermate veel overeenkomst, dat wellicht met wat structurering een compacter geheel was ontstaan. Van Doorn geeft aan dat ploetergedrag te maken heeft met een negatief zelfbeeld en dat daardoor een andere identiteit nagestreeft wordt. Een voor de hand liggend ploetersignaal als je interessanter voordoen dan je bent en de schone schijn willen ophouden wordt echter niet of nauwelijks geraakt. De visie van Van Doorn over het ontstaan van ploetergedrag en de relatie met trauma's is een gewaagde zet. Binnen de populaire setting van dit boek, lijkt die visie wat minder diepgang te hebben en daardoor zal het boek wellicht door menig professional niet serieus genomen worden. Dat zou jammer zijn, want Van Doorn heeft een zeer veel voorkomend 'probleem' helder aan de kaak gesteld. De oplossing tot ontploeteren is echter dermate verschillend voor iedereen (dat geeft de auteur ook aan), dat dit boek daar moeilijk echte aanwijzingen voor kan geven.